ÇİFTÇİ VE ÇOBANLIK MESLEKLERİNİN İTİBARI YÜKSELTİLMELİ
Çiftçi ve çobanlık meslekleri,
insanlığın varoluşundan beri en önemli ve en zor mesleklerden biridir. Bu
meslekler, insanların gıda, giyim, yakıt ve ilaç gibi temel ihtiyaçlarını
karşılamak için doğayla uyumlu bir şekilde çalışır. Çiftçi ve çobanlar, toprağı
işler, hayvanları besler, ürünleri hasat eder, pazarlar ve tüketiciye
ulaştırır. Bu meslekler, aynı zamanda biyolojik çeşitliliği, kültürel mirası,
geleneksel bilgiyi ve yerel ekonomiyi korur.
Ancak, çiftçi ve çobanlık meslekleri,
günümüzde pek çok sorunla karşı karşıyadır. Küresel ısınma, kuraklık, sel,
hastalık, zararlılar, doğal afetler, girdi maliyetleri, piyasa baskıları,
rekabet, teknolojik değişim, göç, eğitim eksikliği, sosyal güvence yokluğu, yasal hakların ihlali, şiddet, ayrımcılık ve
yoksulluk gibi faktörler, bu mesleklerin sürdürülebilirliğini ve cazibesini
tehdit etmektedir. Bu sorunlar, hem çiftçi ve çobanların hem de tüm insanlığın
refahını ve geleceğini olumsuz etkilemektedir.
Bu nedenle, çiftçi ve çobanlık mesleklerinin itibarı yükseltilmeli ve bu meslekleri
yapan insanlara saygı, destek, teşvik ve koruma sağlanmalıdır. Bu amaçla,
şehirlerde yaşayan insanlar için bu mesleklerin yaptığı faaliyetlerin ne kadar
hayati önemli olduğu devletimizin en üst
makamlarınca anlatılmalıdır. Ayrıca, çiftçi ve çobanların seslerinin
duyurulması, haklarının tanınması, sorunlarının çözülmesi, ihtiyaçlarının
karşılanması, kapasitelerinin geliştirilmesi, katılımlarının sağlanması,
işbirliğinin artırılması ve yenilikçiliğin teşvik edilmesi için gerekli
politikalar, programlar, projeler, yasalar, yönetmelikler, bütçeler, kurumlar,
mekanizmalar ve ağlar oluşturulmalı ve uygulanmalıdır.
Çiftçi ve çobanlık meslekleri, insanlık tarihinin en eski ve en değerli
meslekleridir. Bu meslekler, hem insanların hem de gezegenin yaşamını sürdürmek için
vazgeçilmezdir. Bu meslekleri yapan insanlara hak ettikleri itibarı, saygıyı ve
desteği vermek, hepimizin ortak sorumluluğudur.
İçinde bulunduğumuz bu son 30 yıl içinde şehirlerimizde maalesef çoban
kelimesi bir hakaret ve karşısındakini aşağılama cümlesi olarak
kullanılmamaktadır. Oysa bir çoban olabilmek için en az bir teknisyenlik
eğitimi seviyesinde;
- Hayvancılık: Çobanlar, hayvanların
cinsleri, özellikleri, beslenme ihtiyaçları, üreme dönemleri,
hastalıkları, aşıları, ilaçları, bakımı, barınması, nakliyesi, kesimi ve
pazarlanması gibi konularda bilgili olandır. Çobanlar, hayvanların
sağlıklı, verimli ve kaliteli olmasını sağlamak için gerekli tedbirleri alır.
- Bitki bilimi: Çobanlar, hayvanların
otlatıldığı alanlardaki bitkilerin türleri, özellikleri, besin değerleri,
zararlıları, hastalıkları, ilaçları, bakımı, hasadı ve pazarlanması gibi
konularda bilgili olandır. Çobanlar, hayvanların yeterli ve dengeli
beslenmesini sağlamak için gerekli tedbirleri alır.
- Meteoroloji: Çobanlar, hava durumu, iklim,
sıcaklık, nem, yağış, rüzgâr, basınç, bulut, sis, dolu, kar, don, fırtına,
sel, kuraklık, yangın, çığ, heyelan gibi doğal olaylar ve etkileri
hakkında bilgili olandır. Çobanlar, hayvanların ve bitkilerin zarar
görmemesi için gerekli tedbirleri alır.
- Sürü yönetimi: Çobanlar, hayvanların sayısı,
dağılımı, hareketi, davranışı, iletişimi, duygusu, kişiliği, liderliği,
uyumu, çatışması, kaçması, kaybolması, saldırması, savunması gibi
konularda bilgili olandır. Çobanlar, hayvanların güvenli, düzenli ve
uyumlu bir şekilde yaşamasını sağlamak için gerekli tedbirleri alır.
- İlk yardım: Çobanlar, hem hayvanlar hem
de kendileri için olası yaralanma, hastalık, zehirlenme, ısıtmalı, soğuk
çarpması, kanama, kırık, burkulma, yanık, sokma, ısırma gibi acil
durumlarda ilk yardım uygulamayı bilendir. Çobanlar, hayvanların ve
kendilerinin hayatını kurtarmak için gerekli tedbirleri alır.
- Coğrafya: Çobanlar, hayvanların
otlatıldığı alanlardaki coğrafi özellikleri, yönleri, mesafeleri,
yükseklikleri, eğimleri, su kaynaklarını, bitki örtüsünü, toprak yapısını,
yer şekillerini, jeolojik yapıları, doğal kaynakları, doğal afetleri,
iklim değişikliklerini, insan etkilerini bilendir. Çobanlar, hayvanların
ve bitkilerin uygun ortamlarda yaşamasını sağlamak için gerekli tedbirleri
alır.
- Kültür: Çobanlar, hayvanların
yetiştirildiği bölgelerin kültürel özellikleri, tarihi, dili, dini,
gelenekleri, görenekleri, sanatı, edebiyatı, müziği, el sanatları,
mutfakı, giyimi, oyunları, eğlenceleri, bayramları, törenleri, ritüelleri,
inançları, değerleri, normları, kuralları, yasaları, hakları,
sorumlulukları bilendir. Çobanlar, hem hayvanların hem de insanların
kültürel zenginliğine katkıda bulunmak için gerekli tedbirleri alır.
Birinin ben çobanım diyebilmesi için bu ve
azda olsa veterinerlik gibi alanlarda bilgili olması, hem teorik hem de pratik
eğitim almış olası gerekmektedir.
Sen, köylü ve çobanlık mesleğini bir
hakaret ve aşağılama aracı olarak kullanan kardeşim. Sen, çobanların sahip
olduğu bilgi ve deneyime acaba sahip misin?
Sen, bitki bilimi, hayvan doğum uzmanlığı,
meteoroloji, sürü yönetimi gibi birçok alanda uzmanlaşmış bir çobanın onda biri
kadar bile bilgi ve yeteneğe ulaşamazken, neden bu mesleği küçük görüyorsun?
Sen, şehirlerde rahatça yaşarken, çobanlar senin daha iyi beslenmen için
zorluklarla mücadele ederken, sen, onları aşağılamaya nasıl cüret ediyorsun?
Yirmi yıl önce, yirmi yaşında
bir sanatçının bir çevre politikası programında konuşmasında “Benim oyumla
çobanın oyu bir mi?” diye küçümsemesine de tanık olduk. Bugün hala pek çok
film, dizi, program ve sosyal medya, çobanları cahil, bilgisiz, fakir, yoksul,
paspal olarak gösteriyor. Bu yanlış algıdan bir an önce kurtulmalıyız.
Çobanlar, bilgili, tecrübeli,
mütevazı ve bilge insanlardır. Çobanlar, topluma gıda, giyim, yakıt, ilaç gibi
temel ihtiyaçları sağlayan, biyolojik çeşitliliği, kültürel mirası, geleneksel
bilgiyi ve yerel ekonomiyi koruyan, değerli ve saygın insanlardır.
Üstelik bu gün bir mühendis iş
bulamaz iken, bulsa bile bir çobana teklif edilen maaşın üçte birini bile
alamaz iken neden ise çobanlara kız bile
vermeyen, çok övündüğü soyu-atası çobanlıktan gelen ebeveynleri şaşkınlık ile
izliyoruz.
0 Yorumlar